اگر تصمیم به باردار شدن دارید علاوه بر HIV موارد بسیاری مانند سن ، وضعیت پزشکی نظیر : دیابت ،فشار خون ، استعمال دخانیات و غیره را نیز باید مد نظر داشته باشید . مشاوره با مراکز ارائه خدمات بهداشتی درمانی به شما کمک می کند تا در مورد زمان مناسب باردارشدن و نحوه شروع آن با اطمینان بیشتری عمل نمایید. برای مثال در این مراکز برای بعضی از زنان (HIV+ ) قبل از بارداری مصرف انواع ویتامین ، عدم استعمال دخانیات و رژیمهای ضد HIV توصیه می شود.
اگر بعنوان زن HIV+ شناخته شده اید و در عین حال باردار نیز هستید احتمالاً احساس هیجانی قوی ، دلهره و اضطراب شدیدی خواهید داشت . بسته به اینکه بارداری شما خواسته یا ناخواسته باشد ، این هیجانات شدید می توانند سایر احساسات مربوط به لذت و اشتیاق شمارا تحت الشعاع خود قرار دهند اما این حالات یک عکس العمل طبیعی است و شما باید به خودتان فرصت دهید تا با این شرائط کنار بیائید . گفتگو با یک مشاور درباره احساسات خود ، همچنین مراجعه به پزشک در مورد بارداری و بیماری HIV به شما در خصوص مراحل بعدی و تصمیم گیری درباره نحوه ادامه روند بارداری کمک خواهد کرد.
شما همچنین می توانید با مجامع عمومی مانند گروههای حمایتی ، سازمانهای زنان و سازمانهای خدماتAIDS را نیز ارتباط پیدا کنیدآنها می توانند به شمادر مورد روند بارداریتان کمک کنند.
فرصت مناسبی است تا با پزشکتان در باره سلامت عمومی و نیز بیماری ایدز تان صحبت کنید اگر شما قبلاً داروهای ضد HIV مصرف نکرده اید پزشک شما ممکن است بر اساس عواملی مانند ماه حاملگی ، سطح ویرال و شمارش CD4+ تجویز این داروها را شروع نماید . همچنین شما باید مراقبتهای قبل از تولد را تحت نظر یک متخصص زنان و زایمان که تجربه زیادی در خصوص HIV و بارداری دارد شروع نمایید.
سوالات متعددی که در باره بارداری و HIV مطرح می گردد.
آیا اگر HIV+ باشم میتوانم باردار شوم ؟
بلی – بخصوص با پیشرفت و توسعه ای که در تحقیقات و درمان HIV صورت گرفته است بیشتر زنان HIV+ میتوانند باردار شده و یا به بارداری خود ادامه دهند . درمان HIV علاوه بر مفید بودن برای سلامت شما ، باعث کاهش شدید در خطر انتقال HIV به جنین نیز می گردد.
آیا حاملگی بیماری HIV مرا بدتر می کند؟
خیر – حاملگی تاثیری بر بیماری شما نداشته و آنرا بهتر یا بدتر نمی کند . در طول بارداری یک افت طبیعی در شمارش CD4+ شما روی می دهد که بعد از تولد کودک به سطح قبلی خود برمی گردد. این موضوع در مورد همه زنان بدون توجه به شرایط بیماری HIV آنان طبیعی است .هرچند اگر شمارش CD4+ شما زیر ۲۰۰ باشد خطر بروز عفونتهای فرصت طلب بیشتر میگردد.
آیادر چنین شرایطی میتوانم بچه ام رابا شیرخودم تغذیه نمایم ؟
ویروس HIV در شیر نیز وجود دارد و محققین برآورد نموده اند که ۲۹% از میزان انتقال HIV از مادرانی که به کودک خود بطور پیوسته شیر داده اند صورت میگیرد . اطلاعات اخیرغالباً حاکی از آن است که ریسک انتقال HIV از شیر مادر در ماههای اول بعد از تولد روی می دهد. مراکز ارائه خدمات بهداشت عمومی در آمریکا توصیه می کند که زنان HIV+ به کودکانشان شیر ندهند و از شیر مصنوعی استفاده نمایند.
به دلایل مختلفی ممکن است تغذیه با شیر مصنوعی مقدور نباشد . در چنین شرایطی برای برخی از زنان گزینه های دیگری نظیر گرم کردن شیر مادر ، استفاده از بانک شیر مادر و یا شیر حیواناتی مانند گاو ، بز و گوسفند پیشنهاد می گردد.
تغذیه با شیر مصنوعی تنها انتخاب برای فرزند شما نیست . در این خصوص شما می توانید با بهورز یا پرستار یا مشاور خود مشورت نمایید ، بی شک آنها می توانند اطلاعات مفیدی رادر اختیار شما قرار دهند که در انتخاب بهترین گزینه برای تغذیه فرزندتان کمک میکند.
آیا هنگامی که باردار هستم می توانم از داروی ضدHIIV استفاده نمایم ؟
روند درمان HIV در زنان باردار هماننددیگر افراد بزرگسال ( غیر باردار ) HIV+ می باشد . بسته به شرایط بیماری HIV در زنان باردار (سطح ویرال و شمارش CD4+ ) ، پزشک ممکن است شروع و یا ادامه درمان با داروهای ضد HIV (نوعاً حداقل سه دارویی ) درمورد آنان تجویز نموده یا آنرا رد نماید . در هر صورت برخی از داروهای ضد HIV می توانند به رشد جنین آسیب برسانند لذا مصرف آنان در دوران بارداری توصیه نمی گردد. داروهای زیدوودین وزریت (AZT ) به شکل گسترده ای بر روی زنان باردار HIV+ مورد مطالعه وبررسی قرار گرفته است ، که صرفاً سازمان FDA ( موسسه غذا و داروی آمریکا) این داروها را برای کاهش خطر انتقال HIV ازمادر به جنین تائید نموده است .
ACTG076 ازجمله معروفترین مطالعاتی است که نشان داده است AZT می تواند کودک را در مقابل خطر ابتلا به HIV حفظ نماید . در طول این مطالعه در زنانی که قبل از بارداری و طی دوران حاملگی از داروی AZT استفاده کردند و کودکانشان نیز بعد از تولد این دارو را به شکل شربت به صورت روزانه تا ۶ هفته مصرف نمودند ، خطر انتقال از ۲۵% به ۸% کاهش یافت .با تحولاتی که در داروهای ضد HIV صورت گرفت ( درحال حاضر ) میزان انتقال به کمتر از ۱% کاهش پیدا کرده است. لذا اگر تصمیم دارید از داروی ضد HIV استفاده نمایید ، رژیم دارویی شما باید بیشتر در برگیرنده AZT باشد .
(مصرف داروی) نویراپین (Viramune) نیز کاهش انتقال از مادر به کودک را نشان داده است ، اما از سوی FDA هنوز تائید نشده است . در این مطالعه به زنان +HIV هنگام تصمیم به باردارشدن و برای کودکانشان بلافاصله بعد از تولد به تناسب وزرنشان یک دوز نویراپین تجویز گردید ، لازم بذکر است در مورد مصرف این دارو قبل از استفاده باید با پزشک خود مشورت نمایید.
HIV چگونه به کودک منتقل می شود؟
ویروسHIV تنها از طریق مادر HIV+ به جنین منتقل می گردد ، لذا اگر پدر HIV+ و مادر سالم باشد کودک ویروس HIV را از پدر دریافت نمی کند. اگر مادر HIV+ باشد انتقال می تواند طی مراحل زیر روی دهد:
۱٫ زمانی که جنین در داخل رحم قراردارد . (intrauterine)
۲٫ در طول زایمان ) وقتی که بچه متولد می شود).
۳٫ در حین شیردهی (به لحاظ اینکه HIV در شیر مادر وجود دارد ).
عواملی که بر انتقال تاثیر می گذارند :
الف ) ـ سطح ویرال Viral loud .
شاید قویترین عاملی که میتواند بر انتقال تاثیر بگذارد سطح ویرال مادر است . سطح ویرال یعنی مقدار ویروس HIV که در حدود یک قاشق چای خوری خون پیدا شده است . آزمایش سطح ویرال یک بار درهنگام تشخیص HIV+ انجام شده ، سپس هر ۳ ماه یکبار تکرار می گردد. زنان باردار با سطح ویرال بالا یا CD4+ پایین شانس بیشتری برای انتقال HIV به کودکانشان را دارا هستند . هدف از درمان HIV کاهش سطح ویرال تا حد ممکن می باشد ( ترجیحاً تا زیر ml /cl 50 ) . اگر سطح ویرال مادر ناچیز و پایین تر از این حد باشد در صورت بارداری خطر انتقال به صفر می رسد .
ب) ـ طول مدت پاره شدن غشاء کیسه آمنیون :
فاصله زمانی بین پیدا شدن آب و زایمان را زمان پارگی غشاء می نامند . طولانی شدن این زمان خطر انتقال HIV را بالا می برد بیشتر پزشکان تلاش می کنند تا این زمان را به کمتر از ۴ ساعت کاهش دهند . بررسیها حاکی از آن است که اگر کودک مدت بیشتری در مواجهه مستقیم با ویروس HIV قرار گیرد در این صورت احتمال انتقال بالاتر می رود .
لذا توصیه می شود از پارگی القاء شده ( دستکاری ) کیسه آب ( حاملگی القائی ) تاحد امکان باید پرهیز نمود .
ج )ـ بهداشت عمومی مادر :
صرف نظر از موقعیت HIV ، رعایت بهداشت عمومی زنان در دوران بارداری و زایمان از اهمیت زیادی برخوردار می باشد و آن شامل تغذیه مناسب و کافی ، ورزش و تحرک ، استراحت کافی ، عدم مصرف دخانیات ، پرهیز ار کافئین ، اجتناب از مصرف دارو های خیابانی ، عدم استفاده از مشروبات الکلی و مراقبتهای قبل از تولد می باشد . همچنین فاکتورهای منفی مانند استعمال دخانیات در طول دوران بارداری می تواند به زایمان زودرس و تولد کودک با وزن کم منجر گردد . لذا طبق تحقیقات صورت گرفته خطر انتقال HIV در شرایط فوق بسیار بالاست .
د )ـ عفونتهای همراه : غربالگری و درمان زود هنگام عفونتهای منتقله از طریق جنسی و عفونتهای فرصت طلب در حاملگی بسیار مهم است . عفونتهای دیگری مانند هپاتیت C ، هرپس و دیگر بیماریهای منتقله از طریق جنسی (STD ) ممکن است خطر انتقال HIV به کودک را نیز بالا ببرد .زنانی که دارای عفونتهای همراه هپاتیت C هستند خطر انتقال HIV به جنین در آنان دو برابر است .اغلب زنانی که همزمان HIV وعفونت ژنیتال هرپس دارند ، در طول زایمان معمولاً حالت تشدید و طغیان هرپس در آنان مشاهده می شود ، که می تواند خطر انتقال HIV را افزایش دهد . بعلاوه خطر انتقال هرپس به جنین نیز وجود دارد .اگر زنی عفونت فرصت طلب وابسته بهHIV مانند : توبوکلوزیس ، پنوموستیس جیرو ویس پنومونیا داشته باشد خطر انتقال بالا می رود .
مراقبتهای قبل از تولد :
مراقبتهای بهداشتی که زنان در طول بارداری و قبل از تولد کودک در یافت می دارند عبارتند از :
آموزش و مشاوره در مورد کنترل بارداری .
آزمایشات روتین دوران بارداری در جهت بررسی سلامت مادر و کودک .
تغذیه مناسب و ورزش ( برای حفظ هرچه بهتر سلامت و کسب وزن کافی مادر و کودک ) .
مراجعه به پزشکان متخصص زنان و زایمان ، ژنیکولوژیست ( بویژه متخصصینی که در باره رشد و نمو جنین در طول دوران بارداری بررسی و مطالعه می نمایند ) .
مراقبتهای قبل از تولد بایستی از زمانی که به بارداری مشکوک هستید ، شروع شود ، لذا تاخیر در مراقبت جایز نیست . اندامهای اصلی جنین در طول سه ماهه اول بارداری ( ۱۴ هفته اول ) رشد می کند بنابراین مراقبتهای قبل از تولد در طول این مدت به منظوز بررسی و کنترل رشد و نمو جنین و شناسایی سریع مسائل و مشکلات مربوطه از اهمیت ویژه ای برخوردار است .بعد از اولین ویزیت ، مراقبتها معمولاً به صورت ماهیانه تا شروع ماه هشتم ادامه می یابد و در ماه هشتم هر دو هفته و ماه نهم هر هفته انجام می شود. این مراقبت ها در زنان دارای HIV از اقدامات مهم برای سلامت بارداری و زایمان است . عاقلانه تر آنست که پزشک نیز در این مراقبتها شرکت کند و ایده آل تر آن است که پزشک تجربه کار با زنان باردار و یا کسانی که قصد بارداری دارند را داشته باشد.این کار فرصتی را فراهم میکند تا با پزشک در باره بیماریتان و نگرانیهای که ممکن است بدنبال رژیم ضد HIV و عوارض جانبی و … ایجاد گردد گفتگو نمایید . همچنین فرصتی مناسب است تا با دکتر داروساز و تیم مراقبت در باره اثرات احتمالی داروها بر روی جنین مشورت نمایید . حالت ایده ال آنست که شما یک پزشک HIV ، تیم مراقبت و سایر حمایتهای اجتماعی را بطور همزمان داشته باشید ، تا دست در دست هم داده و درجهت سلامت شما و کودکتان کمک نمایند.
یافتن تیم مراقبت بهداشتی و سیستم حمایت فردی جهت کمک به شما در تصمیم گیری برای باردار شدن و در طول دوران بارداری ، کلید رسیدن به سلامت شما و کودکتان می باشد. لذا پیدا کردن یک متخصص زنان و زایمان مجرب دارای سابقه کار با زنان HIV+ علاقمند به بارداری ، .دریافت مراقبتهای منظم و مطلوب ، نظارت و کنترل وضعیت بیماری HIV ، شناسائی و درمان بیماریهای منتقله از طریق جنسی (STD ) و عفونتهای فرصت طلب OIS) ) در طول دوران بارداری ازجمله اقدامات لازم و ضروری است .
در طول سه ماهه اول اگر دلایل پزشکی اورژانسی ( ضرورت پزشکی ) وجود نداشته باشد بهتر است شروع درمان با داروی ضد HIV را تا هفته ۱۲ تا ۱۴ بارداری به تعویق انداخت . دودلیل عمده برای این تاخیر وجود دارد:
۱٫ بیماری صبح (ویار یا تهوع شایع در طول سه ماهه اول ) ممکن است خوردن و قورت دادن دارو را برای شما مشکل نماید . تاخیر( در مصرف دارو ) تا فروکش کردن حالت تهوع در سه ماهه دوم می تواند از مشکلات مربوط به خوردن دارو بکاهد.
۲٫ اثرات دارو های ضد HIV در طی سه ماهه اول بر روی جنین همچنان ناشناخته است . بیشتر اندامهای اصلی جنین در طی ۱۲ هفته اول بارداری تکمیل میگردد. لذا تصور میشود بهتر است تا تکمیل رشد اندامها صبر نمود و درمان را به تعویق انداخت . هرچند اگر زمانی احساس نمودید درمان زودتر ، اهمیت بیشتری دارد باید از احساستان ( غریزه تان ) پیروی کنید ودرمان را ردنکنید.
در زنانی که قبلاً تحت درمان بوده اند توقف درمان در طول سه ماهه اول ( بمنظور فرصت دادن به رشد اندامها درجنین ) می تواند باعث برگشت سطح ویرال مادر به حالت اول ( قبل از مصرف دارو ) گردد. که این حالت ممکن است خطر انتقال را افزایش دهد. از سوی دیگر استمرار رژیم درمانی در این مدت می تواند اثرات منفی روی رشد جنینی بگذارد. تصمیم گیری در مورد قطع یا شروع درمان از شخصی به شخص دیگر متفاوت است . نتیجه گیری در این خصوص به عهده پزشک شما می باشد . اگر قصد قطع درمان HIV را دارید حتماً با پزشکتان در مورد نحوه انجام صحیح این کار مشور ت نمایید.
صرف نظر از تصمیم شما در این خصوص ، در طول حاملگی مراقبتهای قبل از تولد ، نظارت و کنترل دقیق بهداشتی و انجام آزمایشات مروبط به شمارش CD4+ و سطح ویرال نیز از اهمیت بالایی برخوردار می باشند.
تصمیم گیری در باره نحوه زایمان :
زایمان یک امر شخصی و تجربه ای هیجان آور است که در هر زن این امر متفاوت بوده اما در زنانی که به HIV مبتلا می باشند موضوع قدری پیچیده تر است، بهتر است در این صورت با پزشکتان درمورد انتخاب روش زایمانی که بتواند خطر انتقال را به کودکتان کاهش دهد مشورت نمایید. در حال حاضر دو روش زایمانی وجود دارد : سزارین و زایمان طبیعی ( واژینال ).
سزارین عمل بزرگی است که نیاز مند بخیه ( بعد از برش و شکاف دادن ماهیچه شکم مادر و رحم به منظور خارج نمودن بچه ) می باشد.
هر چند سزارین درموارد انتخابی یکی از روشهای اصلی زایمان می باشد اما کاملاً خالی از خطر نمی باشد. سزارین خطرات دیگری را مانند خونریزی و عفونت پس از عمل برای مادر بوجود می آورد. این خطرات بایستی با فواید عمل سزارین مقایسه شود. سزارین انتخابی و برنامه ریزی شده قبل از پاره شدن کیسه آب انجام میگردد. این کار تماس کودک با خون مادر را کاهش می دهد. بطور کلی سزارین برنامه ریزی شده برای زنانی که دارای سطح ویرال بالا و یا STD ( مانند هپاتیت C و هرپس ) هستند می تواند مفید باشد .ایمان طبیعی به زایمانی گفته می شود که نوزاد از راه واژن متولد شده و برای زنانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار می باشند و سطح ویرال کمی دارند می تواند انتخاب مناسبی باشد. هر دو روش بالا بسته به شرایط می تواند مفید و خوب باشد بهر حال بهتر است با پزشک خود در مورد انتخاب یکی از روشها که اطمینان بیشتری برای سلامت شما و کودکتان حاصل کند مشورت نمایید.
تغذیه و ورزش:
سلامت کودک وابسته به سلامت مادر است ، فقر غذایی و وزن گیری ناکافی مادر میتواند باعث تولد کودک نارس و یا کم وزن گردد که این خود باعث افزایش خطر انتقال HIV میشود. در طول دوران بارداری تغییراتی در جسم و وزن ( مادر و جنین ) روی می دهد بنابراین وزن گیری کافی در زنان به منظور مرتفع ساختن نیاز تغذیه ای خود و جنین مهم و ضروری می باشد. بطور متوسط افزایش وزن در طول بارداری ۲۵ تا ۳۰ پوند ( ۵/۱۱ تا ۵/۱۳ کیلوگرم ) می باشد که بسته به ساختار جسمی و سوخت و ساز افراد متفاوت است.
در زنانHIV+ وزن گیری مشکل بوده و معمولاً کمتر از مقدار توصیه شده می باشد . اثرات جانبی شایع داروهای ضد HIV می تواند وزن گیری را دچارمشکل نموده و حتی باعث از دست دادن وزن نیز بشود.
در اولین مراقبت نیاز تغذیه ای شما باید به دقت اندازه گیری شود ، بارداری نیاز به کالری و پروتئین را افزایش می‌دهد . اسید فولیک ، آهن ، کلسیم و مایعات همگی برای رشد و نمو جنین ضروری می باشد که مقدار مناسب از هرکدام بایستی در رژیم غذایی مادر گنجانده شود. لذاتوصیه می شود زنان مصرف مکمل اسید فولیک را از سه ماه قبل از بارداری و یا بلافاصله پس از تشخیص بارداری شروع نمایند.
ورزش منظم نیز دارای اهمیت می باشد . ورزش عضلات راتقویت ومحکم و تحمل بارداری و زایمان را آسانتر میکند. شنا و پیاده روی از آنجایی که باعث کشش در عضلات می شوند مفید می باشند . استراحت مناسب و کافی نیز لازم است . (خانمهای باردار باید بیشتر مراقب بوده و در این موارد افراط یا تفریط نداشته باشند) در نهایت ۸ ساعت خواب در طول شبانه روز توصیه می گردد که البته بیشتر زنان احساس می کنند از این مقدار هم بیشتر نیاز دارند.
طبیعی است که بخواهید بدانید آیا بچه متولد شده از شما به عفونت HIIV مبتلا می باشد یا خیر ؟
حداقل سه تا ۱۸ ماه وقت لازم است تا در مورد وضعیت نهایی HIV درکودکتان اطلاع موثقی بدست آورید.
همه کودکانی که از مادران HIV+ متولد می شوند حتی آنهایی که آلوده به HIV نیستند تست آنتی بادی HIV آنها در هنگام تولد تاچند ماه بعد از آن مثبت می باشد ، این بدلیل آن است که آنتی بادیها را از بدن مادر دریافت نموده و مدت زمانی لازم است تا کودک این آنتی بادی ها را از دست داده و خود آنتی بادی تولید نماید کودکتان بایددر بدو تولد ، یک ماه بعد و سپس سه ماه بعد از نظر HIV آزمایش شود.
اگر شما به کودکتان شیر نمی دهید و آزمایشات انجام شده نیز منفی باشد کودکتان به HIV آلوده نیست . بعد از تولد بچه پزشکتان برای او به مدت ۴ تا ۶ هفته داروی ضد HIV تجویز خواهد نمود که به احتمال قوی شامل AZT به شکل شربت و مصرف روزانه ۲ تا ۴ بار خواهد بود. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که استفاده از داروی ضد HIV برای چند هفته اول زندگی در پایین آوردن خطر عفونت HIV در فرزند شما نقش موثری را ایفاء می کند .
اگر آزمایشات انجام شده مثبت باشند قطعاً کودک به عفونت مبتلا بوده و پزشک اقدامات در مانی و مراقبتی لازم برای کودک را با شما در میان خواهد گذاشت.
دارو ها :
مصرف خودسرانه دارو و انجام برخی اقدامات غیر ضروری میتواند به مادر و رشد و نمو بچه اش در طول حاملگی آسیب برساند . لذا مشاوره ویژه با پزشک در این خصوص دارای اهمیت می باشد .
حتی المکان ازانجام آزمایشات زیر اجتناب نموده مگر اینکه پزشک انجام آنرا ضروری بداند .
۱٫ تست آمینوسنتیس که برای تشخیص نقص ژنتیکی در جنین استفاده شده و این کار با فرو بردن یک سوزن از شکم مادر به داخل رحم انجام می گردد .
۲٫ CVS ( Chorionic Villus Sampling) برای تشخیص ناهنجاری های مادرزادی و اختلالات ارثی که با قرار دادن سپکولوم (speculum ) در رحم و برداشتن نمونه‌ی کوچکی از جدار جفت انجام می شود.
۳٫ Cordocentetesis یا نمونه برداری از خون جنین (FBS ) که به نام PUBS نیز شناخته می شود. از جمله روشهایست که مقدار کمی از خون جنین در طول بارداری به عنوان نمونه برداشته می شود. FBS بعنوان یک آزمایش تشخیصی برای درمان و مراقبت مشکلات مختلف جنینی مانند کمخونی شدید ، ناهنجاری های ژنتیکی یا کروموزومی ، عفونتهای کشنده و تجویز داروی مطمئن به جنین استفاده می گردد.
نمونه برداری از جمجمه جنین نیز ازدیگر انواع آزمایشات می باشد که به دلایل مشابه ای انجام میگردد در این روش نیز مقداری از خون داخل جمجمه جنین گرفته می شود.
۴- انجام دیگر معاینات داخلی جنین و زایمان .( معاینات خارجی مانند سونوگرافی بی ضرر می باشد ).
سلامتی و تغذیه :
الف ) پرهیز از موارد زیر :
گوشت نپخته یا نیم پز .
مدفوع گربه و یا هرچیزی که به آن آلوده باشد.
فرآورده های لبنی غیر پاستوریزه.
وان آب داغ ، سونا و یا قرار گرفتن در معرض بیماریهایی که باعث تب و افزایش دمای بدن میگردد.
ب) قطع یا کاهش مصرف کافئین ( شامل قهوه ، چای ، نوشیدنی های سالم و فرآورده های گیاهی حاوی کافئین) .
داروهای مورد استفاده در درمان HIV :
در لیست زیر داروهایی که برای درمان HIV وبیماریهای وابسته به آن استفاده می شود بین گردید است که درطول بارداری باید با هوشیاری مصرف شده و یا حتی المقدور اصلاًمصرف نگردند.
داروهای ضد HIV :
Efavranz یا (Sustiva) : این دارو می تواند باعث آسیب مغزی در جنین شده و نبایستی در تمام طول مدت باردای مصرف گردد. و حتماً باید بلافاصله بعد از تصمیم به باردارشدن و یا مثبت شدن تست حاملگی قطع گردد.
هیدروکسی اوره Hydroxyurea : این دارو معمولاً درحال حاضر برای درمان HIV استفاده نمیشود . بهر حال این دارو نباید در طول مدت بارداری (یا حتی توسط مردی که میخواهد صاحب بچه شود) استفاده گردد.
Ddt (Vidax ) و d4t (zerit ) : هنگامی که این دو دارو با هم مورد استفاده قرار گیرند می تواند باعث ترشح بیش از حد شیر شده که منجر به آسیب بالقوه به کبد گردد. ( اسیدوز لاکتیتک) این خطر در زنان باردار افزایش یافته و می تواند برای مادر و رشد جنین خطرناک باشد ، لذا نباید در دوران بارداری مصرف گردد.
شکل مایع ( شربت ) ( Agenerse) amprenavir :
یکی از اجزا این شکل از داروی Agenerse قابل تجزیه در بدن زنان باردار و نوجوانان نمی باشد . کپسول این دارو بی ضرر می باشد .
داروهای ضد HIV زیر را پس از مقایسه مضرا ت و فواید می توان آن در طول بارداری استفاده نمود هرچند مراقبت دقیق و ویژه توصیه می شود.
Atazanavir و indinavir ( آتازاناویر (Reyataz) و ایندیناویر (Crixivam) ) می تواند سطح بیلی روبین خون را بالابرده وباعث نارسایی کبدی گردد که می تواند برسلامت مادر و کودک اثر سوء داشته باشد.این دارو را می توان در دوران بارداری استفاده نمود ولی مراقبت ویژه و شدید مورد نیاز می باشد.
اگر شما مبتلا به هپاتیتC و یا دیگر مشکلات کبدی هستید با پزشکتان در باره دریافت این بازدارنده های پروتئاز مشورت نمایید
بازدارنده های پروتئاز :
بازدارنده های پروتئاز و بارداری هر دو وابسته به دیابت و یا بالا رفتن سطح گلوکز خون می باشد اگر شما بازدارنده پروتئاز در طول بارداری دریافت می کنید پزشکتان بایستی حتماً سطح گلوکز خونتان را مرتباً کنترل نماید.
داروهای مورد استفاده برای عفونتهای فرصت طلب وغیره :
Azol Drugs : Azol Drugs ( مانند فلوکنازول و اینتراکنازول) که برای درمان و پیشگیری از عفونتهای مخمری و قارچی و همچنین برفک استفاده می گردد. بطور بالقوه باعث نقص در تولد شده و نباید به صورت خوراکی مصرف گردد .عفونتهای مخمری در زنان باردار خیلی شایع بوده بنابراین با پزشکتان در مورد درمان و پیشگیری موضعی (Topical) مشورت نمایید.
اینترا واژینال۵ – فلوروداسیل : ۵-FU : برای درمان دیسفلاژی گردنی ( سلولهای غیر معمول در بین یا روی و یا اطراف گردن رحم که اغلب باعث pappillomavirus انسانی میگردد ) در طول بارداری توصیه نمی شود.
واکسنهای زنده : واکسنهای زنده شامل سرخک ، سرخجه و اوریون در طول حاملگی ممنوع می باشد.
سزارین و زایمان بدون خونریزی:
سزارین و زایمان بدون خونریزی یکی دیگر از گزینه هایست که ممکن است مادران انتخاب نمایند . در این سزارین انتخابی رگهای خونی مادر سوزانده شده لذا بچه با خون مادر مواجهه نمی شود . در این روش ، شکاف دادن و سوزاندن رگهای خونی مادر به نحویست که دچار خونریزی نمی گردند. بعد از اینکه رگهای مادر سوزانده شد کیسه آمینیوتیک باز شده و نوزاد خارج می گردد . تحقیقات در مورد این نوع سزارین بمنظور یافتن روشهایی که بتواند تماس کودک با خون و مایعات مادر را بیشتر کاهش دهد همچنان ادامه دارد .
مزایای این روش بعنوان یکی از روشهای پیشگیری از انتقال HIV و نیز خطرا ت آن برای مادر هنوز بطورکامل مشخص نگردیده است. همچنین این روش بسیار هزینه بر بوده ( حدود ۸ هزار دلار ) و امکان اینکه تحت پوشش خدمات بیمه‌ای قرار گیرد نیز وجود ندارد.
ویار
ویار در طول بارداری طبیعی بوده و معمولاً بعنوان یک مشکل در سه ماهه اول مطرح می گردد . اگر این شرایط در سه ماهه دوم بارداری ( هفته ۱۳ تا ۲۶ بارداری ) شدت پیدا کند باعث می شود که وزنتان را از دست بدهید . لازم است در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید . زیرا ممکن است حاکی از مشکلات مهم تر باشد .
چند شیوه پیشگیری از ویار :
کم کردن مقدار غذا در هر وعده و افزایش تعداد وعده های غذایی (حتی در طول شب ).
گذاشتن کلوچه یا کیک در کنار تخت خواب و خوردن دو تکه از آن قبل از خارج شدن از تخت در صبح. ( انجام این کار یک ساعت قبل از دریافت اولین دوز دارویی می تواند برای شما کمک کننده باشد).
مصرف زیاد هیدروکربنها مانند نان خشک ، موز ، سیب رمینی پخته ، برنج و صبحانه حاوی حبوبات و شیر .
مصرف نوشابه خنک و آب میوه شیرین در صبح.
چای زنجبیلی با عسل و زنجبیل شیرین شده
هشدار : در زنان باردار دارای شمارش cd4+ بالای ۲۵۰ دریافت neviraprine توصیه نمی شود زیرا بطور قابل ملاحظه ای خطر مسمومیت کبدی وجود دارد برای زنان با cd4+ زیر ۲۵۰ neviraprine بی ضرر می باشد
اگر cd4+ شما بالای ۲۵۰ می باشد در مورد گزینه های دارویی دیگربا پزشکتان مشورت کنید.